OFERTA
O MNIE
REKOMENDACJE
KONTAKT

OFERTA
O MNIE
REKOMENDACJE
KONTAKT

Author:

Brak wyników wyszukiwania.

Szuklaj w:

korektelka

we can turn the world around
we can turn the earth

we can turn the world around
we can turn the earth’s revolution
we have the power
people have the power
people have the power
to redeem the work of fools
.
.
Właśnie dziś.
.
#peoplehaveapower
#pattismith
#poniedziałkowedzieci
#wyboryprezydenckie2020

Od pewnego czasu zastanawiam się, czego synonimem

Od pewnego czasu zastanawiam się, czego synonimem jest dla mnie ten wschód Polski i jak opisać miejsce, w którym teraz przebywam. Chociaż uwielbiam pracować w domu – tu czuję się najlepiej, tu mam ciszę, tu jestem najbardziej efektywna – najważniejsza jest przestrzeń, którą mam do dyspozycji. Niezależnie od kierunku, który wybiorę.
Dzisiaj młody wyraził to kilkoma tak prostymi słowami, jak tylko dzieci potrafią wyrażać oczywiste przecież kwestie. „Wiesz, jakie jest moje ulubione pomieszczenie?” – zapytał. Pokręciłam głową. „Dwór!”.
.
.
#korektelka #wlesienajlepiej #polskielasy #forestpeople #swiezepowietrze #spacerwlesie #polishforest #lasypolskie #dolasu #intothetrees #forestsounds #treeslover #wildpoland #forestcaptures #przestrzeń #szwendamsie #forestsoul #foresttrip #rowerem #narowerze #rowerowelove #bikepoland #onmybike #adventurebikeriders #cyclinglover #krajobrazy #photobike #nasportowo #bliskonatury #polskawschodnia

Ile kosztują wolność i potrzeba niezależności

Ile kosztują wolność i potrzeba niezależności? Co takiego się wydarzyło, że caryca Katarzyna zamówiła pocztę kwiatową i do wielgachnego bukietu dołączyła kartkę z podpisem: „Gratuluję odwagi”? Zamiast zastanawiać się, jak to opisać, po prostu wykrzyczę: po 12 latach wreszcie to zrobiłam! Złożyłam wypowiedzenie i odchodzę z etatu!
Bo nie wiem, czy wiecie, ale oprócz zabawy ogonkami miałam pracę na etacie. Codziennie przez co najmniej 8 godzin przestawiałam cyfry w cennikach eksportowych firmy, która jest największym w Polsce producentem mebli, a po powrocie do domu przesiadałam się na drugi fotel, żeby bawić się ogonkami i przestawiać litery w ramach własnej działalności.
Niespodziewanie, czyli 3–4 lata temu, zaczęła kurczyć mi się przestrzeń. Nie zawsze popołudniami miałam siłę pracować nad tekstami, po kilku dniach intensywnej pracy wyłączała mi się głowa, a ja jedyne, co rejestrowałam, to przybywające kilogramy, pogarszający się stan zdrowia i zawalanie terminów korekt.
Myślałam, że potrzebuję pierdolnięcia. Że pewnego dnia będę miała bardziej dosyć niż zwykle. Ale nic takiego się nie wydarzyło.
Od zawsze mam przekonanie, że poradzę sobie niezależnie od sytuacji. Dlatego brałam za dużo. Chciałam udowodnić sobie, że dam radę. I dawałam. Przekraczałam siebie. Ale jednej kwestii nie umiałam przeskoczyć: przekonań dotyczących etatu. Dałam się nabrać, że etat to poczucie bezpieczeństwa i stabilizacja. Oznaczało to odpuszczanie w wielu kwestiach. Również finansowych i tych związanych z poczuciem własnej wartości. Na długie lata zapomniałam o sobie, o potrzebie wolności i brania odpowiedzialności.
Mówiłam, że ta trzydziestka dziewiątka jest krnąbrna i nieźle harcuje. Cholernie jestem dumna z jednego: mimo oczekiwań, które czasami miałam wobec innych, zawsze stawiałam na rozwój i inwestowałam w wiedzę. Tym bardziej doceniam łatwość, z jaką przyswajam nowe informacje. I pokorę, która każe ciągle poznawać i optymalizować.
Kiedyś myślałam, że to optymalizowanie wynika z lenistwa; dziś dociera do mnie, że zwyczajnie jestem pracoholiczką, u której od jakiegoś czasu samodyscyplina zadomowiła się na dobre.

Wieczór spędzony na niekończącej się rozmowie

Wieczór spędzony na niekończącej się rozmowie, czyli Dziadek, Grażynka, Gandalf, Ruda i Ryży w akcji. Można z nimi góry przenosić, przeżywać tony emocji i niekontrolowanych wybuchów śmiechu.
Gdyby ktoś wystawił za nimi kiedyś listy gończe, zawierałyby zdawkowy, ale wymowny opis: z nimi nie można się nudzić.
Wino lało się kieliszkami i dziwnym trafem uderzało do nóg. Przy drugim kieliszku na językach była Olga Tokarczuk, a raczej jej wizja nie tylko polskiej rzeczywistości. Przy trzecim pojawił się pomysł opodatkowania osób, które wykonują najstarszy zawód świata. A przy czwartym pozwalaliśmy, aby Hiszpanie i Hiszpanki uwodzili nas w rozkminach na temat hiszpańskich seriali.
W powietrzu fruwało podekscytowanie. W połączeniu z ulgą wywołaną świadomością, że możemy na sobie polegać niezależnie od długości niewidzenia się, rozbrajało pewnością, że nasz świat nawet po kilku epidemiach będzie trwał, bo zdrowy rozsądek, krytyczne myślenie i bazowanie na faktach zadomowiło się w nas na dobre.

Tak, to był jeden z tych wieczorów zakończonych prawie nad ranem, gdy tuż przed zaśnięciem wysyłasz SMS-y pod numer, który z niewiadomego powodu zapisałaś w telefonie, choć powinnaś usunąć dawno, dawno temu. A po przebudzeniu z zażenowaniem kręcisz głową i wolisz oglądać świat w pozycji poziomej, zwinięta w kłębek.
.
.
#czaswolny #lenistwo #relaks #śmiech #szczęście #spokój #spotkanie #przyjaźń #przyjaciele #uwielbiam #książki #książka #bookstagrampl #bookstagrampolska #korektelka #zabawaogonkami #przestawianieliter #redakcja #korekta #polnekwiaty #chabry #maki #rumianek #relacja #szczęście #simplyhappy #chwiladlasiebie #slowfloralstyle #myśli #literatura #biblioteczka

Nie zgadniecie, czego potrzebuję. Czasu – w dow

Nie zgadniecie, czego potrzebuję. Czasu – w dowolnych ilościach, byle mnóstwo i tonami. Oddechu i spokoju nie tylko po północy, gdy padam. Deszczu, który nie będzie kusił zza okna, tylko skutecznie i bez wyrzutów sumienia wywabi mnie do lasu na długie hasanie.
Kilka dni temu w drodze powrotnej z miejsca, w którym czas jest odmierzany przez rytm natury, zatrzymywałam się sześć razy. Najpierw po to, żeby zagapić się na bociana, który szorował poboczem, potem kilka razy po to, żeby zerwać trochę chwastów i badyli. Następnego dnia na widok swojego odbicia w lustrze usłyszałam: „Auć!”. Gromkie, ale z nutą piskliwości. Zobaczyłam zmęczone oczy i kwiaty we włosach, które w nocy potargał wiatr wpadający przez otwarte okno, i usłyszałam świergot ptasząt, które o trzeciej nad ranem urządzają mi pobudkę.
.
.
#las #zachódsłońca #wildsoul #biłgoraj #polskajestpiekna #polandisbeautiful #wpolsce #roztocze #natgeotravel #natgeopl #księżyc #noc #majestic_earth_ #naturelovers #las #lasypaństwowe #nature_perfection #smakujlubelskie #discoverearth #igerspoland #polskawobiektywie #krajobraz #lubelszczyzna #wildlife #wildlifephotography #forest #forestphotography #ciemno #spacer #bieganie

Kate już w kilku miejscach zdążyła zdradzić,

Kate już w kilku miejscach zdążyła zdradzić, co knujemy, co tu się wyprawia i dlaczego będzie zabawa, więc postanowiłam dorzucić kilka groszy. Bo będzie się działo…! Nieśmiało i od rozmowy do rozmowy luźno omawiany pomysł przekształcił się w projekt, w którym litery aż fruwają.
U mnie na pierwszym miejscu są relacje. Autentyczne, głębokie. Czyli zaufanie. Czyli stawianie na sprawdzonych ludzi, których chcę poznawać bardziej, których chcę odkrywać. Rany, jak dobrze dojść do takiego momentu w życiu, gdy jest ci wygodnie, ale wciąż możesz się powiercić i zrobić miejsce nie tylko na nowe.
Potem odkrywczość. Koncepcje, idee, związki, ukryte powiązania, wywracanie znanych podejść, nowe znaczenia – to za każdym razem dodaje mi energii!
I intelekt. Myślenie, rozumienie, opracowywanie, dochodzenie, pytanie – to mnie akurat nie zaskoczyło, bo wbrew harcom, które niekiedy opisuję, jestem wycofaną introwertyczką.
Na końcu strateg i aktywator. Czyli zachłystywanie się nowymi projektami i niekończenie ich w terminie. Pierwszym terminie. Czasem drugim. Rzucam się na nowe, jaram, ale zanim mi przejdzie, do akcji wkracza Kate. Ze swoim zdyscyplinowaniem, swoim fokusem i swoimi relacjami. I porządkuje. I przestawia. I beszta. I dyscyplinuje. I zaczepia. I na nowo zagrzewa do boju.
To w skrócie nasze punkty G. Talenty Gallupa, zboczuchy!
.
.
#szaleństwaKateiEli #Kaśkisąfajne #najbardziejfotogenicznaksiążkanainsta #napisziwydaj #inspirującewywiady #nowaksiążka #selfpublishing #wywiady #autor #pisarz #nowość #prapremiera #wydawanie #jesień2020 #książka #książki #instabooks #bookstagram #selfpublisher #selfer #selfpublishingauthor #selfpublish #authors #authorslife #buch #booksbooksbooks #lovebooks #bookworms

Oglądam zdjęcia sprzed kilkunastu lat. Z czasów

Oglądam zdjęcia sprzed kilkunastu lat. Z czasów, w których pochodzenie i kolor skóry nie miały najmniejszego znaczenia.
Ghana, Togo, Francja, Polska, Niemcy – dzisiaj też nie jest dla mnie ważne, gdzie mieszka. Dzisiaj chcę tylko, żeby żył. Żebym w każdej pieprzonej sekundzie mogła do niego zadzwonić i usłyszeć, że świetnie sobie radzi i otaczają go normalni ludzie.
Dotąd uważałam, że w każdym z nas jest wariat. Ale ostatnie dni przyniosły definicję normalności.
Normalny to ktoś, kto nie jest homofobem ani rasistą. Ani mizoginem. Ani seksistą. To ktoś, dla kogo kolor skóry, wyznanie, płeć czy orientacja seksualna nie mają żadnego – ŻADNEGO – znaczenia. To ktoś, kto nie dyskryminuje, nie poniża, nie wyklucza innych.
Normalność to stan, w którym nie słyszę, że jestem zwyrodnialcem, bo popieram ruch LGBT i głosuję za prawem kobiet do decydowania o swoim ciele. Ani że jestem dziwna, bo trzymanie psa na łańcuchu uważam za nieludzkie.
Inna skóra, inne pochodzenie to wciąż normalność.
Inność nie jest obcością ani zagrożeniem. W inności możemy się przejrzeć, bo uwypukla nasze wady, ale i zalety. Bo pokazuje, jacy naprawdę jesteśmy.

Dawno, dawno temu…
Nikt mnie tak nie rozczulał.
Nikt tak o mnie nie dbał.
Nikt tak nie uczył dystansu do siebie i nie wyśmiewał małostkowości.
I pewnie nikt mnie wtedy tak nie kochał.
Jego oddech obok przynosił poczucie zakorzenienia. I tęsknotę za każdą chwilą, w której mogłoby go zabraknąć.

Marzy mi się #backtoblack nie tylko w piosence. Marzę, żeby hasło „blacklivesmatter” liczyło się w każdym państwie. Dzisiaj wtorek, który miał się okazać piątkiem, stał się #blackouttuesday.

Na wszystkich zdjęciach błyszczące oczy i uśmiech nie do podrobienia. Zatyka mnie ze wzruszenia. Najpierw krzyczę: „and I’d give up forever to touch you || ’cause I know that you feel me somehow”. Potem wyję: „there’s nothing but the rain || no footsteps on the ground”. I nie dowierzam: „it’s a damn cold night || trying to figure out this life || take me somewhere new || ’cause nothing’s going right”. A jeszcze później szeroko się uśmiecham, bo na wyświetlaczu telefonu miga jego imię, a ja po kilku minutach przekonuję się, że wciąż potrafi mnie rozśmieszyć.

Komu wpadło na myśl wybrać się do lasu i pobie

Komu wpadło na myśl wybrać się do lasu i pobiegać w deszczu?
Kto dostawał przyspieszenia, gdy słyszał trzask gałęzi?
Kto na widok saren czmychających galopem płochliwie rozglądał się wokół?
Naprawdę to zrobiłam! Od ósmej do dziewiątej wieczorem biegałam po lesie, chociaż bardziej adekwatnymi określeniami byłyby „pląsałam” albo „hasałam”. Bo tak to właśnie wyglądało: jakaś kulka w paski podskakiwała na drodze, kicała pod drzewa, omijała kałuże (albo i nie) i niemal z krzykiem strzelała do góry, gdy telefon niespodziewanie złapał zasięg i rozwył się muzyką w słuchawkach.
Na długo zapamiętam to, co się działo. Bo w wyniku monologów i dialogów, zwrotów i odwrotów, kroków w przód i w bok wreszcie z całą brutalną, pozbawioną lukru i heheszków oczywistością dotarło do mnie wszystko, za czym kiedyś przestałam tęsknić.
A jeżeli miałabym wyrecytować trzy zdania, które w największym stopniu charakteryzują wczoraj, bez wątpienia brzmiałyby one: „I’m speechless”, „This is happiness”, „Absolutely amazing! We did it!”.
Nie tylko dlatego, że po powrocie do domu miałam czas jedynie na szybki oddech przed historycznym startem rakiety Falcon 9 (myślicie, że nazwa jest przypadkowa? Grubo się mylicie! Elon Musk zna się nie tylko na ptactwie!).
.
.
#wlesie #lasypaństwe #pocztówkazpolski #lubelszczyzna #roztocze #biłgoraj #przyrodapolska #zielono #zieleń #lasy #spokój #drzewa #deszcz #deszczowo #wieczór #noc #bliskonatury #korektelka #spacer #bieganie #natureinstagram #natureaddicted #closetonature #zielonomi #ilovepoland #lubelskie #pocztówkazroztocza #wildlife #elonmusk #falcon9

Nie jestem w stanie opisać, co poczułam, gdy moj

Nie jestem w stanie opisać, co poczułam, gdy moja big black love stanęła mi przed oczami, wywołana krótkim pytaniem. A gdy na ekranie najpierw pojawiły się znajome rysy – nawet jeśli nieco bardziej poważne, to wciąż z tymi samymi śmiejącymi się oczami – a potem wyskoczył numer telefonu, wiedziałam już, jak się skończy: wertowaniem albumów, wygrzebywaniem starych zdjęć i przywoływaniem chwil. Tamtych.
2003.
To był niezwykły rok.
Uosabiał wszystko, kim byłam.
Nie było w nim miejsca na bylejakość ani letnie uczucia.
Była gorączka. Było rzucanie się w życie. Było stawianie wszystkiego na jedną kartę.
Było zarywanie nocy, były powroty tuż przed wyjściem do pracy, były rozmowy i była nauka siebie.
Czas odmierzały wyjazdy do normalności, która pozwalała łapać oddech i dystans.
To był rok, który przyniósł wiele i nie kazał wybierać.
To był rok odmierzany zachłystywaniem się ludźmi.
To był rok niewymuszonego śmiechu, który wydostawał się każdą komórką ciała.
To był rok aparatów z kliszami i zdjęć podpisywanych na odwrocie po wywołaniu.
To był rok, który niczego od ciebie nie wymagał. Poza tym, żebyś była.
Rok definiowania uczuć, bycia na odległość i próby przeniesienia siedmiotygodniowych emocji na resztę miesięcy.
Rok spotkań i zapachów, które odtąd kojarzyły się tylko z nim.
Rok przyjaźni, które trwały dłużej niż mgnienie i które nie gniotły.
Rok ludzi, którzy nie odchodzili ani nie pozwalali się wygonić.
Rok pięknych dwudziestotrzyletnich.
Rok pięknych dwudziestodziewięcioletnich.
Tego potrzebowałam: popołudniowego wywołania przeszłości, pustego wieczornego lasu i nocnej ulewy, która wciskała się najpierw do butów, potem pod bluzę i za koszulkę, bez skrupułów zmywając resztki wahań.
.
.
#książki #książka #bookstagrampl #bookstagrampolska #korektelka #zabawaogonkami #przestawianieliter #redakcja #korekta #sexyzaczynasięwgłowie #zabawaogonkaminajlepszanaświecie #świadomość #relacja #szczęście #simplyhappy #lovemyjob #chwiladlasiebie #wiosnawdomu #wiosnaachtoty #slowfloralstyle #czytamksiążki #readinggoals #instapoetry #myśli #literatura #bookstagrampl #biblioteczka #mylibrary #czytamwszędzie

Zupełnie nie wiem, dlaczego od kilku dni mówią

Zupełnie nie wiem, dlaczego od kilku dni mówią na mnie Gandalf.
.
.
#elkisąfajne #elka #gandalf #elkakorektelka #korektelka #zabawagonkami #zabawasłowami #redakcja #korekta #blondynka #polishblonde #czerwoneusta #ryczącaczterdziestka #polskadziewczyna #girlstime #dziewczynazpolski #książki #booksofig #bookstagram #bookstagrampolska #bookoholic #booksbooksbooks #readinggirl #reading #ksiazkowelove #bookworm #czytamwszędzie #biblioteka #myplaceonearth #bookaddict

Ten widok nigdy mi się nie znudzi! Nie znam drzew

Ten widok nigdy mi się nie znudzi! Nie znam drzewa, któremu robiono by tyle zdjęć o każdej porze roku i dla którego toczono by nieustanne walki z gałęziami, komarami i leśnymi widmami.
.
.
#wildgirl #wildsoul #forest #liveauthentic #forestlake #naturegeography #polska #polskanatura #roztocze #biłgoraj #wszystkocokocham #myplace #treescapes #instaforest #intotheforest #forestwalk #forestpath #treeworld #forestlove #forestvibes #intheforest #naturemood #nature_addict #foresttherapy #oldtree #tree_pictures #forestlife #treescapes #korektelka #zabawaogonkami

Napisała do mnie dwa lata temu. Że szybko tworzy

Napisała do mnie dwa lata temu. Że szybko tworzy treści, ale z premedytacją nie przejmuje się przecinkami ani literówkami. I że na gwałt kogoś potrzebuje.

To Iza o szóstej rano wysyła zdjęcia pełne słońca, zrywa mnie z łóżka i przekonuje, że przed nami obłędny dzień. A potem zasypuje tekstami i nie pozwala odetchnąć, dopóki nie stworzy wpisów, grafik i zajawek. Jasne, bywa krnąbrna i potrafi unicestwić niemal każdy tekst, nad którym pracowałam, ale nie rozpaczam na widok literówek czy brakujących przecinków, bo od zawsze powtarzam, że ostatnie słowo należy do autora.

Idzie pod prąd, nieszablonowo działa i nieszablonowo myśli.
Zaraża energią i sprawia, że nie myślisz o problemach, tylko skupiasz się na rozwiązaniach.

Pewnie, że były trudne momenty!
Pewnie, że przechodziłyśmy kryzysy! Pamiętam, że sporo wtedy rozmawiałyśmy, aby osiągnąć taki wymiar współpracy, która nie wymagałaby poświęceń ani odpuszczania przez żadną ze stron.

Dziś wiem jedno: mogę na nią liczyć niezależnie od sytuacji.

W czasach pandemii od razu zaczęła organizować live’y z ludźmi, którzy mogliby pomóc innym znieść izolację. Pokazywała, że każdy obszar naszego działania ma znaczenie: i ogarnianie domu, i budowanie własnej marki; i organizowanie posiłków dla domowej armii, i medytowanie; i dbanie o płynność finansową, i ćwiczenia oddechowe; i szukanie zasobów w sobie, i budowanie relacji z innymi.
Niezmiennie zaskakuje umiejętnością przełączania się między zróżnicowanymi obszarami.

Po czym ją poznacie?
Rozdaje czułe kopniaki do działania.
Założyła pierwszą w Polsce internetową telewizję dla przedsiębiorczych kobiet.
Była właścicielką największej w Europie sieci salonów szybkiej depilacji, którą po kilkunastu latach sprzedała inwestorowi.
Podczas live’ów występuje w berecie.
Urodziła się z uśmiechem i błyskiem w oczach.
Ma przystojnego męża.
Jest uważna i niezwykle charyzmatyczna – magnetyzuje widzów i słuchaczy.

Nie wiem, jak ona to robi, ale wiem, że gdy zadzwoni do mnie Elon Musk i zapyta o kobietę, która pomoże mu podbić Marsa, bez wahania wskażę Izę (tylko błagam, nie mówcie o tym jej mężowi…!).

Drapieżna rozpacz, obsesyjne pożądanie, życiow

Drapieżna rozpacz, obsesyjne pożądanie, życiowa mądrość, nieprzystawalność do oczekiwań innych, obcość w świecie, który nie nadąża za oczekiwaniami, zdumienie teraźniejszością – wreszcie znalazłam słowa, które definiują moje ostatnie miesiące. Jest w tym wszystkim wahanie. Jest pragnienie świata i ludzi. Są sny. I zdumienia. I nadzieje.
.
.
#czytaj #oswajaniezmian #zabawagonkami #przestawianieliter #korektelka #elkakorektelka #redakcja #korekta #korektatekstu #redakcjatekstu #zmiana #książka #książki #bookstagrampl #czytam #czytanie #kochamczytać #kochamksiążki #przyjaźńwczasachzarazy #tylkośmiechchroniprzedszaleństwem #dystans #słowa #myśli #skrawkidnia #myplaceonearth #domowabiblioteka #booksaddicted #bookshelves #booksofig #językpolski

Odkąd ludzie przestali chodzić na skróty, trawa

Odkąd ludzie przestali chodzić na skróty, trawa po jednej stronie bloku zrobiła się biało-żółta od kwiatów. Z kolei po drugiej stronie bloku, za ulicą, stanął najpiękniejszy znak na świecie: ograniczenie prędkości do 30 km. Co to oznacza, zrozumieją tylko właściciele wychodzących kotów.
.
.
#catworld #kociara #kociamama #kocury #ogonki #zielono #zieleń #bawięsięogonkami #biłgoraj #pocztówkazroztocza #myplaceonearth #blokowisko #dzielnia #centrummiasta #korektelka #redakcja #korekta #zabawaogonkami #językpolski #wiosna2020 #wiosnawdomu #wiosnaachtoty #wiosennie #drzewa #trawa #flower_perfection #lubelskie #roztocze #lubelszczyzna #pocztówkazpolski

Odkąd ją poznałam, mam ochotę napisać: Baśk

Odkąd ją poznałam, mam ochotę napisać: Baśka ma fajny biust. I nieprzekombinowany styl. Nieprzekombinowany i nieprzekłamany. Jest jedną z autorek, którym poprawiam głównie szyk wyrazów w zdaniach.
Niedługo minie rok od ukazania się jej debiutanckiej książki. Przemycam Wam fragment kolejnej: „Krajobraz parku gołego o tej porze to nic dziwnego. Nie ma liści na drzewach, nie ma ludzi. Cisza i spokój. Szarość właśnie dzisiaj osiągnęła kolejny stopień burowatości. Właśnie tak. Bura kwietniowa wiosna. A gdyby tak udać, że nic się stało? Gdyby to wszystko uznać za normę? Gdyby nie smucić się i nie szaleć z powodów niewiadomych i niedopowiedzianych? Pytania bez odpowiedzi były jej specjalnością. Doskonale wiedziała, że jeśli zostanie w pracowni i nie przestanie zadawać pytań niczym maszyna telewizyjna, owszem, koło nadal będzie w grze, ale ją ominie fortuna. Musiała w końcu podjąć jakąś decyzję. Co z tego, skoro na samą myśl chowała się w swojej szafie. Szafie myśli niepoukładanych”.
– Pamiętasz, jakie były początki? – pytam, bo lubię, gdy o tym opowiada. Widzę wtedy okno, przy którym stałam, gdy toczyłyśmy niekończące się rozmowy i piłyśmy kawę na odległość.
– Najpierw sobie wymyśliłam, że to będziesz ty, a potem się dobijałam, bo nie odpisywałaś...
– Dobra, o tym nie napiszę…! – wtrącam szybko.
Śmiejemy się.

Basia jest przekorna i wrażliwa takim rodzajem wrażliwości, który sprawia, że długo po przeczytaniu nie możesz ochłonąć i bolą cię myśli. Swoją niespieszną, pozbawioną egzaltacji narrację konstruuje z nieprzypadkowych zestawień słownych. Jest przy tym tak zdyscyplinowana, że za każdym razem z osłupieniem patrzę na kolejne rozdziały, w których odzwierciedlenie znajduje stworzony przez nią plan pracy.
„Pamiętasz, jak kazałaś mi zmienić narrację, żebym nabrała dystansu?” – wspomina.
„Po 2 tygodniach wróciłam do pisania” – grozi.
„Mam już 245 584 znaki – raportuje. – Z dumą mogę powiedzieć, że w końcu zaczęłam pisać codziennie”.
„Aaaaaaaaaaaaaaaa…! Zamiast robić wianki, mam wenę i piszę sceny erotyczne” – zaskakuje.
A skoro o scenach erotycznych mowa, coś Wam zdradzę: obiecała, że bohaterki jej drugiej książki będą grzeszne, wstrętne i złamane.

KONTAKT
REKOMENDACJE
O MNIE
OFERTA

© 2015 Korektelka